Διαβάζω δεξιά και αριστερά για τις επιτυχίες της Ντρισμπιώτη και τα συγχαρητήρια από πλευρές που κανονικά πρέπει να σιωπούν.
1. Τι σημαίνει αθλητισμός και πρωταθλητισμός;
Ποιοι γνωρίζουν τι προσπάθεια χρειάζεται, τι πόνος, τι επιμονή, τι θυσίες, πόσες φορές ξυπνάς μετά από ένα χειρουργείο χωρίς να ξέρεις αν θα γίνεις πάλι αυτός που ήσουν, πόσες φορές δεν μπορείς να κοιμηθείς το βράδι από τους πόνους. Ποιος αντιλαμβάνεται την ανασφάλεια που νιώθεις για το εργασιακό σου μέλλον έχοντας αφιερώσει όλη σου τη ζωή στον αθλητισμό. Ποιος καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχουν Σάββατα, Κυριακές, γιορτές, έξοδοι, γλυκά, παγωτά αλλά μια καθημερινή προσπάθεια για πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά, μια μάχη με τους άλλους αλλά κυρίως με τον εαυτό σου. Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που ζήτησε η Ντρισμπιώτη μετά την επιτυχία της; Μια μπύρα! Αυτό ήταν που της είχε λείψει πιο πολύ. Και δεν ήταν η μπύρα αλλά η απαγόρευση γι’ αυτές τις τόσο ανθρώπινες απολαύσεις.
2. Πόσοι έχουν βοηθήσει γι’ αυτές τις επιτυχίες;
Το κύριο γνώρισμα όλων αυτών των αθλητών είναι η σχεδόν πλήρης εγκατάλειψη από τους αρμόδιους φορείς και αυτό είναι που κάνει την επιτυχία τους μεγαλύτερη. Ο ένας μη αρεστός, η άλλη μεγάλη σε ηλικία, ο τρίτος ξοφλημένος κ.ο.κ όλοι έχουν μια ταμπέλα να πετάξουν και σχεδόν πάντα πρώτα πρέπει να διαψεύσεις όλους αυτούς και μετά να σε αποδεχτούν. Όταν χρειάζεσαι βιταμίνες και δεν μπορείς να τις αγοράσεις, φυσικοθεραπευτή και δεν μπορείς να τον πληρώσεις, αγώνες στους οποίους δεν μπορείς να πάρεις μαζί σου τον προπονητή σου ακόμα και το κατάλληλο φαγητό, τότε έχεις ανάγκη τους φορείς.
Στην άφιξή σου στο αεροδρόμιο, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, στην κοπή της πίτας δεν έχεις κανένα ανάγκη. Μάλλον οι άλλοι έχουν ανάγκη εσένα.
3. Τι οφείλουμε να κάνουμε.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εξασφαλίζουμε όλες αυτές τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για τον μαζικό αθλητισμό μέσα από τον οποίο θα ξεπηδήσουν και οι μελλοντικοί πρωταθλητές και μετά να «γκρεμίζουμε τα τείχη» γι’ αυτούς. Η βασιλική υποδοχή στην Καρδίτσα (που σίγουρα θα γίνει), όταν η αθλήτρια ξύπναγε στις 5:00 το πρωί για να προπονηθεί στον περιφερειακό της πόλης και μετά να προλάβει να πάει στο τσιπουράδικο της μητέρας της για δουλειά, οι φωτογραφήσεις και οι ομιλίες στην πλατεία της πόλης (που θα γίνουν), είναι η αμνηστία των αρμοδίων για την αδιαφορία τους.
Ποιος θα έχει το θράσος να σταθεί δίπλα της στο αεροδρόμιο και στην πόλη;
Και η Καρδίτσα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.
Ακολουθήστε το Ilioupolinews.gr στο Facebook και στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ηλιούπολη.
