Μιλάτε Για «Αξιοπρέπεια» – Ορίστε Η Αξιοπρέπεια Που Προσφέρετε Σε Παιδιά Του Ειδικού Σχολείου

Πηγαίνοντας χτες για άλλη μια φορά στο σχολείο του γιου μου, ναι του γνωστού ειδικού σχολείου που έχω γίνει γραφική πια αποφάσισα να βγάλω κάποιες φωτογραφίες για να δείτε πόσο ωραία έχει μετατραπεί το αμφιθέατρο σε χώρους θεραπειών. Και μάλιστα πρωτοπορούμε κάνουμε ομαδικό μάθημα. Τέλος όμως τα αστεία γιατί η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Δυστυχώς είναι δημότης Ηλιούπολης και έτσι θα μιλήσω. Σαν μάνα και σαν δημότισσα.

Τα παιδιά έχουν στριμωχτεί σε μία αίθουσα 2Χ2 επειδή ο δήμος βρίσκει διαρκώς δικαιολογίες με την τελευταία ότι οι καθηγητές δεν την θέλουν κι ότι θα μετατραπούν σε αποθήκες για μπάλες.

Υπάρχουν όμως δύο επίσημα έγγραφα του σχολείου προς τον Δήμο Ηλιούπολης τα οποία διαψεύδουν όσα ισχυρίζεται ο Δήμος. Το πρώτο με ημερομηνία 17/9/2025 και Αρ πρωτ. 769 στο οποίο αναφέρεται αύξηση του μαθητικού πληθυσμού κατά 12 παιδιά ή απαραίτητη τοποθέτηση αίθουσας προκάτ για να καλυφθούν οι άμεσες ανάγκες χρησιμοποιήθηκε και η τελευταία αίθουσα θεραπειών κάτι όμως που είναι μη αποτελεσματικό αφενός γιατί η αίθουσα είναι πολύ μικρή και τα παιδιά χωράνε με δυσκολία μέσα (αμαξίδια) και αφετέρου γιατί οι αίθουσες προγραμμάτων είναι απαραίτητες για τα παιδιά. Ήδη χρησιμοποιείται και το αμφιθέατρο όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες. Βεβαιώνεται επίσης ότι οι αίθουσα που θα τοποθετηθεί θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά από το προσωπικό του σχολείου. Στο δεύτερο έγγραφο 19/9/2025 με Αρ πρωτ. 774 τονίζεται η τελική απόφαση του Συμβουλίου Διδασκόντων για την τοποθέτηση της αίθουσας προκάτ στον προαύλιο χώρο ανάμεσα στο κεντρικό κτίριο και το γυμναστήριο κι όχι στο ΜΠΑΣΚΕΤ. Αυτό σημαίνει πως το σχολείο έχει κάνει το καθήκον του, και η ευθύνη για την καθυστέρηση ή την άρνηση μετακύλισης των προκάτ βαραίνει πλέον τον Δήμο.

Παρά τα αιτήματα, ο Δήμος δεν έχει ανταποκριθεί, αφήνοντας τα παιδιά χωρίς κατάλληλες συνθήκες εκπαίδευσης και θεραπείας.

Η ευθύνη για τη στέγαση και τη συντήρηση των σχολικών μονάδων ανήκει στους Δήμους (άρθρο 94, Ν.3852/2010 – Καλλικράτης). Ο Ν.3699/2008 για την Ειδική Αγωγή ορίζει ρητά ότι τα ειδικά σχολεία πρέπει να διαθέτουν χώρους κατάλληλους για εκπαιδευτικές και θεραπευτικές ανάγκες. Το Π.Δ.79/2017 προβλέπει ότι οι αίθουσες πρέπει να είναι ασφαλείς, λειτουργικές και προσαρμοσμένες στις ανάγκες των μαθητών.

Η σημερινή κατάσταση είναι επιζήμια για τα παιδιά. Για τους εξής παιδαγωγικούς και θεραπευτικούς λόγους.

1. Οι θεραπείες (λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, φυσικοθεραπεία) πρέπει να γίνονται σε ήσυχο, ασφαλή και εξοπλισμένο χώρο, όχι σε αμφιθέατρο.
2. Η έλλειψη ιδιωτικότητας και ο θόρυβος αποσπούν τα παιδιά και εμποδίζουν την πρόοδο τους.
3. Η συμφόρηση των τάξεων αυξάνει την επιθετικότητα, μειώνει την προσοχή και επιβαρύνει ψυχικά τους μαθητές με αναπηρίες.
4. Η παρατεταμένη καθυστέρηση μπορεί να θεωρηθεί παραμέληση των αναγκών των μαθητών (άρθρο 25 του Συντάγματος και Σύμβαση για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ, που έχει κυρωθεί με τον Ν. 4074/2012).

Αυτή η κατάσταση δεν είναι αμέλεια. Είναι παραβίαση του δικαιώματος των παιδιών με αναπηρία σε αξιοπρεπή εκπαίδευση και θεραπευτική υποστήριξη, όπως ορίζει η Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (Ν.4074/2012).

Ζητάμε το αυτονόητο:

• Να τοποθετηθούν άμεσα οι αιτούμενες προκάτ αίθουσες.
• Να επιστρέψουν τα παιδιά σε χώρους ασφαλείς, καθαρούς και λειτουργικούς.
• Να πάψει η αδιαφορία απέναντι στους μαθητές που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από κάθε άλλον τη φροντίδα και τη στήριξη της Πολιτείας.

Όλοι λένε ότι στηρίζουν την αναπηρία. Όλοι λένε ότι νοιάζονται. Αλλά πότε; Μπροστά στις κάμερες; Μιλάτε για αξιοπρέπεια. Ορίστε η αξιοπρέπεια που μας προσφέρετε. Φαίνεται καθαρά στις φωτογραφίες. Όταν εμείς τολμάμε να ζητήσουμε τα αυτονόητα, κατηγορούμαστε για πολιτικές σκοπιμότητες; Λοιπόν, η δική μου πολιτική σκοπιμότητα έχει όνομα: αξιοπρέπεια του παιδιού μου. Του κάθε παιδιού. Μην ακούσω πάλι για πολέμους, πολιτικές σκοπιμότητες, υπόγειους και σκοτεινούς σκοπούς. Μπείτε στα παπούτσια μας, σκεφτείτε ότι είναι τα δικά σας παιδιά. Πώς θα νιώθατε για το παιδί σας; Πιστέψτε με ότι οποιαδήποτε δημοτική αρχή και να ήταν το ίδιο θα πάλευα. Ένα πράγμα όμως δεν μπορώ κι αυτό είναι το Ψέμα. Τίποτα προσωπικό με κανέναν. Τα πρόσωπα αλλάζουν. Οι ανάγκες παραμένουν ίδιες.